Cemal Çetin Yazdı: Kiraz Mevsimi

Hikayeci Aysel Karaca'nın "Kiraz Mevsimi" diye bir kitabı var. Kelimeler ve cümlelerle ustalıkla oynanarak hazırlanmış bir kitap. Yeni tanıştım kitapla da yazarla da. Açıkçası uzun zaman sonra bir kitap eline alıp okuduğunda neden daha çok okumuyoruz diye hayoflanıyor insan. Bu kitap da bu hissi veren kitaplardan biri oldu. 

Kitabın tanıtım yazısında kitaptan şu alıntılar yapılıyor. 

"Çoğunluğun çok konuştuğu ancak, çok az sözün söylendiği bir zamanda, birilerinin kaybettiklerimizi yazması gerekirmiş, fark ettim...
Bahar akşamlarını, sardunyaları, hanımelini, narçiçeğini, bahçeli evlerimizi, ıhlamur kokusunu, Kiraz mevsimini..."

Ancak konumuz kitap değil. Kitapta da anlatıldığı gibi birilerinin yazması gerekiyor kaybettiklerimizi, yaşadıklarımızı, yaşayamadıklarımızı. 

Önce kaybettikleirmizden başlayalaım. Mardin'imizin Yeşilli ilçesinde bir Kiraz Festivali düzenlendi. Festivalde tekrar gördüm ki, kirazlarımızı da kaybetmek üzereyiz. Eskisi gibi çok kirazın olmadığı festivalde kimi söylentiler de olmadı değil. Ama o söylentileri kenarıya bırakıp, önceki yıllarda yaşanan bir olayı hatırlatmak isterim. Önceki yıllarda ne mi oldu? Yeşilli Belediyesi memlekette kiraz yetişmeyince tuttu kirazları Elazığ'dan getirmişti. Bu olay insanın aklına gelince bu yıl nereden getirildi diye sormadan edemiyor insan. 

Kaybettiklerimizden biri ne yazık ki, kirazlarımız olduğundan insan düşünmeden edemiyor. Yazmak istiyor. 

Yaşadıklarımız da aynı bu şekilde. Bir kiraz festivali yapılıyor ancak insan şüpheyle bakmak zorunda kalıyor. Hele öncesinde yaşanan olaylar da olunca yaşadıklarımız daha da katmerleşiyor. 

Peki yaşayacaklarımız. Yaşayacaklarımızı bugünden kaleme almak elbette ki, mümkün değil ancak insan öngörebiliyor. Destek verilmezse üreticiye yaşayacaklarımız arasında kirazın olmadığı günler bizi bekliyor endişesi vücudumun her yerini kaplıyor.